Oog voor de beurs van de consument

0
93

Research en development betekenen voor de meeste producenten van digitale camera’s een flinke financiële investering onder enorme tijdsdruk. Slechts een handjevol merken slaagt er nog in met grote regelmaat nieuwe toestellen op de markt te brengen. Canon en Nikon horen daar zeker bij. Tot nu toe concurreerden de fabrikanten vooral door elkaar te overklassen met de steeds hogere resolutie van de lichtgevoelige chips. De race om de megapixels lijkt wat vaart te minderen. Een verdubbeling van het aantal pixels is nog haalbaar als je de sprong maakt van drie naar zes miljoen pixels. Maar je camera upgraden van bijvoorbeeld 8 naar 16 miljoen pixels blijkt toch een grotere opgave dan verwacht. Het belangrijkste marktmechanisme zal echter altijd de verkoopprijs blijven. Nikon verschuift met de lancering van de D40 het accent dan ook meer naar het prijskaartje: het toestel is voorzien van een CCD met zes megapixel en kan daarmee de prijs onder die van het instapmodel van Canon, de EOS 400D, houden en vaak zal de nieuwe camera ook de nog steeds verkrijgbare Canon EOS 350D in prijs kloppen.
Nikon D40
Body, design en zoeker
Wat het eerst opvalt bij de nieuwe Nikon D40 zijn de geringe afmetingen. De camera heeft lang niet het formaat van de D80 en hoewel hij slechts een millimeter kleiner is dan de Canon 400D oogt de D40 toch een stuk compacter. Dit komt omdat de "schouders" van het toestel, de delen aan weerszijden van de zoeker, lager liggen. De voor- en nadelen zijn bekend: als je door het leven gaat met stevige knuisten is dit apparaat ondanks de prima ontworpen handgreep niets voor jou. Voorlopig is er ook geen optioneel batterijvak met handgreep verkrijgbaar wat het toestel natuurlijk wat meer volume zou bezorgen.
Het is bovendien een vreemd gezicht als je een steviger objectief dan de 18-55 mm monteert. Bij gebruik van de 24-120 mm bijvoorbeeld lijkt het toestel, sta me de overdrijving toe, wel een accessoire bij de lens te zijn. De balans ligt bij de zwaardere objectieven eigenlijk te veel naar voor. De grootte en het gewicht zijn natuurlijk een voordeel bij het opbergen in een tas en bij het meedragen. De meer professionele spiegelreflexcamera’s wegen al snel het dubbele en dat voel je bij een wandeling al snel.

Nikon kan het gewicht van de D40 laag houden door weinig metaal en meer kunststofonderdelen te gebruiken
Nikon kan het gewicht van de D40 laag houden door weinig metaal en meer kunststofonderdelen te gebruiken

Nikon kan het gewicht van de D40 laag houden door weinig metaal en meer kunststofonderdelen te gebruiken. De bajonet- of objectiefvatting is zoals gebruikelijk wel van metaal. Je kan de meeste Nikon lenzen gebruiken in combinatie met de D40.


Je kan oudere lenzen gebruiken als je het ziet zitten om weer handmatig scherp te stellen

Niet alle functies worden door het apparaat gestuurd. De fabrikant heeft het toestel namelijk niet uitgerust met een autofocusmotor. Als je wil beschikken over autofocusmogelijkheden moet je AF-S of AF-I objectieven aanschaffen. Die hebben een interne autofocusaandrijving. Je kan natuurlijk oudere lenzen gebruiken als je het ziet zitten om weer handmatig scherp te stellen. Het diafragma wordt bij D- en G-type objectieven correct aangestuurd en het toestel geeft aan wanneer je correct, maar dus manueel, hebt scherpgesteld. Bij niet CPU lenzen werkt ook de lichtmeter niet en moet je diafragma en sluitertijd zelf bepalen.

1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
Vorig artikelCreatief aan de slag met je fotocollectie
Volgend artikel2.0 megapixelcamera voor dag- en nachtbewaking